Tu me chiammav "Rafilų",
e mo nun ce stai chių,
na lacrim č scennut
cumpagn mi te ne si jiut,
'a rint a l'uocchie scen pesant
com 'u fierr ca n'ciel ta purtat,
'nter cu na giacca ncappucciat
stiv sul over dint u'fridd i na nuttat.
N'facc u mur vec a firma toja
e allor sent nu poc i gioia,
pecchč subbit te sent i rir
e nun vec chių chillu nastr nir,
dint a capa me sent i voll
comm quan tien u mal i mol,
u vocion tuoje ntron fort
comm quan sbatt fort a port.
Quanta vot mie domandat
"Ma pecchč Gesų m'ha amat?"
chisā si a Dio nu pensier ce lie rat,
u sacc tropp veloc pe te č stat,
veloce com a vit ca pe quol te passat,
tropp poc č stat u tiemp
com a sera quan avot u vient,
vā e vol via luntan
quanta figl se va purtan,
ma u tiemp nun cumman u cor
nč l'amic e nč i cumpagn ancor.
|